Satranç, tarihi 1500 yıl kadar önceye dayanan, dünyanın en eski oyunlarından birisidir. Satranç oyunu gelişti ve bugün oynadığımız şekli ile dünyanın her yerine yayıldı. Sonuç olarak, bu yolculuk farklı kültürlerden, yaşlardan ve farklı geçmişlere sahip insanları ortak bir satranç tahtasına getirerek onları bu oyuna olan tutkuları ile birbirine bağladı.

Tabii ki herkes kazanmayı sever, ancak kaybetmeyi kabul etmeyi öğrenmek de bir o kadar önemlidir. Ne demişler—bazen dersi sen verirsin ve bazen bir şeyler öğrenen sen olursun! En önemlisi, bu yenilgilerden bir şeyler öğrenmeye çalışmak ve bu süreçten daha güçlü bir oyuncu olarak çıkmak gerekli. Tıpkı hayatta olduğu gibi, bir başarısızlıkla karşılaştığımızda tekrar ayağa kalkmalı ve daha güçlü ve akıllı olarak geri gelmeliyiz. Zarafet ile kazanmak satrancın bir kişiye öğretebileceği önemli bir kişisel özelliktir.

Bobby Fischer'ın dediği gibi,"Satranç tam konsantrasyon gerektirir."  Bir satranç oyuncusu 30 hamle boyunca bir büyükusta gibi hamleler yapabilir ve 31.hamlede dikkati dağılabilir ve tüm oyunu kaybeden basit bir hata yapabilir! Bu yoğun odak, okul ödevleri, günlük işler ve iş-ödev teslim tarihleri ile karşılaşıldığında günlük hayatta da kullanışlıdır.